Sportowe urazy

Kłopoty z nadgarstkiem to rodzaj kontuzji najbardziej bodaj charakterystyczny dla tenisa. Nie ma w światowej czołówce zawodnika, który choć przez moment nie byłby zmuszony do pauzowania ze względu na ten właśnie uraz. Szczególnie często jest to problem kobiet – badania wskazują, że urazy nadgarstka stanowią w ich przypadku prawie 15% wszelkich kontuzji. Wynika to z luźniejszej i słabszej struktury damskich nadgarstków w porównaniu do nadgarstków u mężczyzn.

Urazy nadgarstka najczęściej są spowodowane przez błędy treningowe, złą technikę czy też niewystarczające umiejętności wykorzystania siły generowanej przez mięśnie tułowia oraz nóg. To przez nadgarstek przepływa bowiem główna siła powstająca w innych partiach ciała. Do urazów nadgarstka często przyczyniają się także kwestie sprzętowe: wprowadzanie nowych parametrów, zmienianie siły naciągu, czy nawet wprowadzanie do treningu nowych elementów – wszystko to przyczynia się do obciążenia ręki w nadgarstku i zwiększenia ryzyka wystąpienia urazów w tym obszarze.

Urazy nadgarstka są właściwe dla konkretnych położeń dłoni. Oburęczny bekhend lub niski forhend wykonany w sposób nieprawidłowy niewystarczająco płynny może być techniką zwiększającą ryzyko wystąpienia zwyrodnień w nadgarstku. Szczególny kłopot sprawia brak płynności w ruchu, wszelkie szarpane manewry, powodujące przeciążenia.

Zwiększone obciążenie nadgarstka powoduje także niewystarczający ruch w odcinku piersiowym kręgosłupa. W sytuacji, gdy mobilność jest w tym miejscu zmniejszona, dochodzi do nadmiernego zwiększenia ruchomości samego nadgarstka, by serwis czy odbicie piłki był wystarczająco mocny.

Przeciążaniu nadgarstka sprzyjają zwłaszcza nowoczesne techniki treningowe oraz meczowe. Obecnie wiele uderzeń jest wykonywanych w otwartej pozycji, co sprzyja urazom nadgarstka. Nie tylko jednak niewłaściwy trening przyczynia się do kontuzji. Wielu tenisistów i tenisistek boryka się z różnego rodzaju wrodzonymi zwyrodnieniami, które działają niczym woda na młyn patologii w okolicach nadgarstka. Często czynnikami generującymi urazy nadgarstka są też przebyte choroby stawów czy też inne, niedoleczone bądź leczone niewłaściwie kontuzje.

Ignorowanie dolegliwości nadgarstka spowodowanych nagłym, niedostosowanym obciążeniem może doprowadzić do wystąpienia dokuczliwych stanów zapalnych, także zapalenia ścięgien całej ręki.

Zapobieżenie urazom nadgarstka wymaga przede wszystkim docenienia roli rozgrzewki oraz ćwiczeń ogólnorozwojowych oraz świadomości wypracowania sobie właściwej techniki. Ważne jest wprowadzenie do treningu ćwiczeń, mających za zadanie wzmocnienie mięśni, które stabilizują nadgarstek. Tylko właściwa stabilizacja tej części ręki umożliwia zachowanie we właściwej kondycji więzadeł i ścięgien.

Realizowane przez tenisistów ćwiczenia uwzględniać powinny zginanie i prostowanie ręki przy delikatnych obciążeniach. Pomocne będzie również ogólne ćwiczenie polegające na zaciskaniu palców na piłeczce. Może to być nieco zużyta, miękka piłka tenisowa, w sklepach ze sprzętem sportowym i rehabilitacyjnym dostępne są jednak tzw. piłeczki antystresowe przeznaczonego do tego celu. To najprostszy sposób na wzmocnienie wszystkich mięśni nadgarstka.

Nadgarstki, a także ramiona można szybko wzmocnić poprzez doskonale znane wszystkim sportowcom pompki. Należy jednak zwracać uwagę na prawidłowe wykonywanie tych ćwiczeń: płaskie ułożenie dłoni na podłożu może przynieść efekt odwrotny od zamierzonego – zamiast wzmocnić mięśnie, można w ten sposób urazy nadgarstka wywołać. Specjaliści zalecają opieranie się na kostkach dłoni przy wyprostowanych nadgarstkach.

Doraźną pomocą w sytuacją, gdy tenisista ma kłopoty z nadgarstkiem, jest zastosowanie opaski stabilizacyjnej. Zapobiega ona naciągnięciom, powinna jednak być dobrana indywidualnie do potrzeb zawodnika. Podstawą jednak jest troska o umiejętności techniczne, koncentrujące się na maksymalnej stabilizacji nadgarstka, nie powodującej jednak jego zbytecznego usztywnienia.

Mimo częstości występowania problemów z nadgarstkiem u tenisistów, diagnoza lekarska wcale nie jest bezproblemowa. Poszukiwanie pierwotnej przyczyny dolegliwości oraz dobranie na tej podstawie właściwego schematu leczenia jest wyzwaniem. Powinno rozpoczynać się od właściwego wywiadu lekarskiego, badania, oszacowania możliwości ruchowych stawu.