Sportowe urazy

Uprawianie piłki nożnej kojarzy się z częstymi urazami, zwłaszcza kończyn dolnych, od których cała dyscyplina zaczerpnęła swoją nazwę. Złamania kości jednak są jednymi z najpoważniejszych i najtrudniej gojących się urazów, doznane zaś w trakcie meczu wyglądają niezwykle spektakularnie, oczywiście w negatywnym znaczeniu tego słowa.

Zasadniczy, powszechnie znany podział złamań to rozróżnienie na złamania kości zamknięte i otwarte, w zależności od tego, czy złamana kość przebiła strukturę skóry i spowodowała otwartą, krwawiącą ranę, czy też nic takiego nie nastąpiło. Specjaliści rozróżniają także złamania kości awulsyjne i przeciążeniowe. Ze złamaniem awulsyjnym mamy do czynienia zwłaszcza w przypadku młodych piłkarzy, ponieważ występują, gdy kość jest słabsza niż przyczepy mięśni i więzadeł. Przeciążeniowe zaś są spowodowane urazami długotrwałymi występującymi na skutek następujących po sobie na dłuższym dystansie czasowym. Do tego typu złamań kości najczęściej dochodzi w najbardziej przeciążanych w czasie uprawiania piłki nożnej obszarach. Częstą przyczyną złamań są oczywiście także faule oraz bezpośredni kontakt z rywalem w czasie boiskowych interwencji.

Większość naszych kibiców doskonale pamięta złamanie nogi polskiego obrońcy, Marcina Wasilewskiego, którego doznał siedem lat temu podczas przeprowadzonego w czasie meczu wślizgu rywala. Specjaliści ostrzegali nawet, że nasz piłkarz będzie miał trudności z powrotem do pełnej boiskowej sprawności.

Złamanie kości goleni

Złamanie kości goleni to jedno z najpopularniejszych złamań. Jest charakterystyczne dla piłkarzy, ponieważ wywołuje je najczęściej upadek, uderzenie, z których często mamy do czynienia w sporcie kontaktowym, czy też wykręcenie nogi. Złamaniu towarzyszy ból i obrzęk, pojawia się bardzo często zasinienie i ograniczenie ruchu w obrębie kolana lub kostki. Tylko częściowo zagrożenie złamania goleni można zniwelować za pomocą odpowiednich ochraniaczy.

Jeśli do złamania już dojdzie, pomoc chirurga jest niezbędna. Podejmowane działania są zależne od dokładnego rodzaju urazu. Najczęściej konieczne jest operacyjne złożenie kości, zastosowanie wewnętrznej stabilizacji kości, zaś po operacji długotrwała rehabilitacja.

Złamanie piszczeli

Częstym w przypadku piłkarzy jest także złamanie kości piszczelowej, stanowiącego bezpośrednie pokłosie silnego uderzenia lub kopnięcia, ale także niewłaściwego postawienia kończyny, upadku, a nawet przeciążenia.

Piłkarzy najczęściej dotyczy złamanie nasady bliższej kości piszczelowej, do którego dochodzi na skutek zbyt mocnego wygięcia kolana, lub trzonu kości spowodowanego najczęściej przez bezpośrednie uderzenie. Częstym jest także, często niestety bagatelizowane, przeciążeniowe złamanie kości piszczelowej, które jest wynikiem skumulowanych mikrouszkodzeń oraz przeciążenia mięśni. Osłabiona struktura kostna ulega ostatecznie przerwaniu, które przejawia się jako wąska rysa na kości, możliwa do dostrzeżenia na zdjęciu rentgenowskim.

Złamanie kości śródstopia

Uraz mechaniczny doznany na boisku lub duży wysiłek może także stanowić przyczynę złamania kości śródstopia. Tego typu złamanie obejmuje kilka rodzajów urazów, spośród których najbardziej charakterystycznym dla piłkarzy jest tzw. złamanie ze zmęczenia. Najczęstszymi jego objawami jest ograniczona ruchomość stopy, niemożność chodzenia, silny ból i obrzęk oraz częste zasinienie. W zależności od dokładnej diagnostyki proponuje się leczenie operacyjne lub zachowawcze.

Postępowanie rehabilitacyjne

Każde złamanie kości zarówno na etapie leczenia, jak i późniejszej rehabilitacji, powinno być traktowane indywidualnie. Na etapie rekonwalescencji najważniejszy jest przede wszystkim odpoczynek od czynników urazogennych, skupienie się zaś na aktywnościach nie obciążających kości, właściwej diecie (bogatej w wapń i witaminę D), a także zabiegach takich jak: laseroterapia, krioterapia, pole magnetyczne. Dokładanie kolejnych obciążeń treningowych jest możliwe po dokładnej konsultacji lekarskiej.