Sportowe urazy

Mimo że siatkówka jest w zasadzie jedynym niekontaktowym sportem drużynowym, wskutek czego brutalne faule są praktycznie niemożliwe, kontuzje kończyn dolnych są problemem, z którym siatkarze zmagają się stosunkowo często. Przyczyną takiego stanu rzeczy są oczywiście liczne wyskoki i silne obciążenie stawów. Oprócz kontuzji stawu skokowego, często spotykane są również urazy w obrębie stawu kolanowego. Wyróżniamy kilka zasadniczych uszkodzeń w obrębie tego stawu.

Zerwanie lub naderwanie więzadeł krzyżowych stawu kolanowego

Bardzo groźną kontuzją jest zerwanie więzadeł krzyżowych – najważniejszych więzadeł w stawie kolanowym. Mimo podejmowanych działań profilaktycznych świat siatkówki pokazuje, że zawodnicy zmagali się z tym problemem nader często.

Długo do sportowej formy po zerwaniu więzadeł powracał zawodnik Asseco Resovii Rzeszów – Olieg Achrem, który doznał kontuzji w czasie meczu ligowego. Po dobrze przeprowadzonym ataku rzeszowski przyjmujący lądując na parkiecie, obciążył jedną nogę całym ciężarem swego ciała. Kończyna nie wytrzymała obciążenia i wygięła się w sposób bardzo nienaturalny. Doprowadziło to do całkowitego zerwania więzadeł, wskutek czego Achrem powrócił do gry dopiero w kolejnym sezonie.

W przypadku całkowitego zerwania więzadeł krzyżowych niezbędnym jest zabieg operacyjny, będący właściwie przeszczepem więzadła w stawie kolanowym. Obecnie przeprowadza się go według najnowszych technologii, czasem w połączeniu z artroskopią, usuwającą fragmenty więzadła zerwanego. Rehabilitacja po zabiegu trwa z reguły od 5-6 miesięcy do nawet roku. Na przestrzeni tego czasu realizowane są ćwiczenia, mające za zadanie stopniowe zwiększanie obciążeń aż do przywrócenia pełnej funkcjonalności stawu kolanowego.

Uszkodzenie łąkotek

Częstą siatkarską dolegliwością jest również uszkodzenie łąkotek. Może do niego dojść na skutek jednego, silnego uderzenia przy zgiętym stawie kolanowym, najczęściej jednak jest ono wynikiem wielu mikrourazów następujących po sobie w krótkim odstępie czasowym. W zależności od miejsca kontuzji łąkotka może wygoić się samoistnie, jeśli dana strefa jest mocno ukrwiona, lub też uszkodzenia leczy się farmakologicznie, przy zastosowaniu odpowiednich ćwiczeń rehabilitacyjnych. Na tym etapie ważne jest też odciążenie stawu kolanowego.

Skręcenie stawu kolanowego

Bolesną przypadłością w obrębie stawu kolanowego jest też jego skręcenie. Z tym urazem zmagał się rozgrywający polskiej reprezentacji, Łukasz Żygadło. Przed trzema laty, po wykonaniu bloku zeskoczył na stopę innego zawodnika. W tym przypadku skręcenie stawu było jednym z całego zespołu urazów i zabieg operacyjny okazał się niezbędny. W części sytuacji tego typu wystarczające może okazać się nastawienie skręconego stawu.

Podstawowe objawy skręcenia to silny ból, obrzęk oraz niestabilność w obrębie stawu kolanowego. Pierwsza pomoc polega na ochłodzeniu i unieruchomieniu problematycznego miejsca. Pomocne są środki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Jeśli – podobnie jak w omawianym wyżej przypadku Żygadły – skręceniu towarzyszą dodatkowe urazy, takie jak: uszkodzenie więzadeł, łękotek, torebki stawowej, niezbędny okazuje się zabieg chirurgiczny. Przedłuża się także sam proces rehabilitacji i rekonwalescencji.

Zwichnięcie rzepki

Kolejną możliwą kontuzją w obrębie stawu kolanowego jest zwichnięcie rzepki. Zabieg ten polega na jej wysunięciu się z prawidłowego umiejscowienia. U dorosłych, także sportowców, zdarza się jednak stosunkowo rzadziej niż u dzieci, jest to jednak dolegliwość poważna i bolesna. Może doprowadzić do uszkodzenia innych struktur, stąd ważna jest prawidłowa diagnostyka i pomoc lekarska.

Rozprzestrzenianie urazu nie jest właściwe zresztą tylko dla zwichnięcia rzepki. Wszelkie bóle kolan, pojawiające się u siatkarzy, należy natychmiast konsultować z lekarzem. W przypadku kontuzji doznanych w czasie meczu najważniejsza jest szybka pomoc doraźna oraz diagnostyka, po diagnozie zaś pełne zastosowanie się do wskazań lekarskich. W profilaktyce najważniejsze jest przygotowanie do treningu, z naciskiem na dokładną rozgrzewkę, przygotowującą struktury ciała do wysiłku.

Leczenie urazów stawu kolanowego jest skomplikowane i długotrwałe, niejednokrotnie zaś przywrócenie pełnej sprawności jest niemożliwe. Przekonało się o tym wielu polskich siatkarzy, dla których kontuzja wiązała się z utratą pierwotnej formy.